Home is where the artist. 1, Rijswijk

Ik ga met mijn schilderspullen op pad. Steeds één à twee weken ben ik in een anders huis. Zo heb ik eindeloos veel beeldmateriaal tot mijn beschikking, word ik gedwongen om me te concentreren, krijg ik inkijk in de meest uiteenlopende levens en woon ik steeds op een andere plek in het land.

19/2-26/2 Rijswijk
In februari ben ik in Rijswijk en mijn huisgenoten zijn Bink en Lola. De eerste twee dagen ben ik vooral bezig met hen en de plek te leren kennen. Het is een fijn huis van warmbloedige mensen. Ik kan aan de spullen zien dat ze niet lang nadenken over een aankoop. Ik wil een Fatboy, dus ik koop er een, of drie. Overal zijn kandelaars en waxinelichthouders in alle soorten, maten, kleuren en vormen. Alles in nieuw en weinig van deze spullen gaan oud worden.
De badkamer heeft een hippe betonnen wasbak die ook wel een beetje onhandig is omdat je niet rechtop kan staan bij het tandenpoetsen.

Er is grote-mensen-speelgoed en er zijn dingen met lichtjes en hippe keukenspullen, een rubberboot, een trampoline in de tuin, de fatboys, paarse lichtjes in de badkamer. En er is nog een soort superhippe kersversiering, in februari.

Lola en Bink

Bink en Lola

Beesten
De enorme Lola is net aan haar achterpoot geopereerd dus ze moet medicijnen en hoeft niet veel uit. Bink is een brutale jonge boskat, hij laat zichzelf uit. Soms als ik met Lola aan de wandel ben, komt Bink achter ons aan.
Bink vindt het prettig om nogal veel aandacht te krijgen, zeker als ik probeer Lola na te tekenen.

Ik zat op een avond in bad en hij kwam even op de rand zitten om met het schuim te spelen. En het duurde niet lang voor Bink bij me in bad zat en daarna al helemaal niet lang voordat hij er pijlsnel weer uit was. En afdroop. Hij heeft de gang voor me gedweild.

Spelen
Tijdens mijn Rijswijkweek zijn de winterspelen. In mijn atelier heb ik geen televisie en daar ben ik blij om. Toch is het wel fijn om live te zien hoe de Nederlandse schaatsers al die gouden plakken binnen harken. Het heeft het schilderen wel wat vertraagd en dat is precies waarom ik blij ben dat zo’n ding niet in mijn atelier staat.

Door te zien hoe verschillende mensen wonen, kom ik er ook achter hoe ik het zelf wil. Of hoe ik het niet wil. Ik hou niet van veel spullen in mijn huis. Het moet functioneel zijn. De niet functionele dingen die er mogen zijn, zijn die met een verhaal. Dingen moeten een leven hebben gehad of een ander verhaal vertellen.

Aan het werk!
Er is veel ruimte rond een grote tafel (nadat ik alle stoelen heb verbannen) en er is goed licht. Ik heb een groot zeil mee, dat de vloeren en tafels beschermt. Bink wil natuurlijk graag in de verf liggen of over een drogend doek banjeren. En ik wil absoluut niet op het huis zelf schilderen.

En zijn genoeg dingen om te schilderen. Ik begin met de cactus naast de grote zwarte flatscreen op het typische rode ijzeren IKEA kastje. Ik ben tevreden over de tekening, en moet wennen aan het uiteindelijke schilderij.
Het tweede doek, van de hippe rode design vuilnisbak en de stoere eveneens modieuze deegmixer is meteen mijn beste vriend. Nog voor het af is. En het doek van de trap, die ik al wilde schilderen toen ik voor het eerst in het huis was, is een totale verrassing.
Ik laat voor de bewoners polaroids achter van het gedane werk, als dank.