Home is where the artist. 5, Egmond

2/4-11/4 Egmond

IMG_8934Een lief iemand bood mij haar piepkleine huisje in Egmond aan. Ik vertrek meteen. Zo kan ik door met mijn project, maar ook bijkomen van de vorige weken. Egmond is het tegenovergestelde van Kwadendamme.

In Kwadendamme had ik weids uitzicht, het huisje in Egmond is omringd door een hoge heg, Kwadendamme was een enorm huis met weinig plek voor mij, hier is het piepklein maar groot genoeg. In Egmond zijn weinig spullen, in Kwadendamme zag ik door de spullen het huis niet meer.

Ik voel me thuis, het is licht en rustig, er zijn geen dieren waar ik voor hoef te zorgen anders dan mezelf. Ik doe het kacheltje aan en de ruimte is na een kwartier warm. ´s Middags gaat de kachel uit en de deuren naar het tuintje open want het is nog steeds mooi weer.


IMG_8956Pringle!
pringle
Op de markt heb ik een baal linnen gekocht. Ik span een stuk op een flink raam en smeer de eerste laag beenlijm erop. Het doek trek meteen strak, veel strakker dan verwacht en nogal heel veel strakker dan ik wil. Het raam trekt krom als een Pringle. Het is een wonder dat de latten niet breken. Op de hoeken van het raam plaats ik zware dingen die ik in het huisje kan vinden en vrees het moment dat het doek opspringt en de voorwerpen door de ruimte katapulteert.
Er wordt niet gesprongen of gebroken, maar het komt ook niet goed. Als ik een eerste laag primer op de Pringle smeer, zakt de boel zo ver in elkaar dat ik uiteindelijk met een te los opgespannen doek zit! WAT.

Elke stof reageert anders tijdens het prepareren en ik moet aan deze baal linnen nogal wennen. Het drukt de pret niet, maar ik zet de slappe Pringle wel even in de hoek.

Uitwaaien
Ik ga met een vriendin door de duinen wandelen. We ploegen met haar dochter in de kinderwagen door het mulle duinzand terwijl de wind waait en de zon schijnt. Na een uur banjeren hebben we geen idee meer waar we zijn maar zetten stug door. Uiteindelijk doen we een halve dag over een wandeling naar de zee en staan we tien minuten op het strand omdat we wel genoeg zon, wind en zand in onze ogen hadden en vooral ook honger.

fotoDe volgende dag schilder ik een fijn doek van wat er overblijft na mijn ontbijt. De krant, het leuke kromme mes en het industriële hanglampje.

Later in de week waag ik me aan de voormalige Pringle. Ik probeer de brede lage leunstoel te vangen, maar iets lukt niet. Het perspectief te verwrongen? Te weinig steunkleuren? Ik kom er niet achter en ik heb mijn hart niet bij het doek, ik besluit het te laten voor wat het is en in mijn atelier verder aan te pakken. Het moet toch opnieuw opgespannen.

Ik vind het ook wel even IMG_8961mooi geweest. Ik was hier maar kort en ben erg blij met het ontbijt-doek. Intussen ben ik ook weer wat bij mezelf gekomen in deze oase. Fijn huis en omgeving, fijn doek; twee vliegen in één klap.

De laatste Polaroid
Tot nu toe heb ik overal Polaroids achtergelaten van de schilderijen. Polaroids zijn vooral voor portretfoto’s, met hun karakteristieke overbelichting in het midden, op het gezicht, en de achtergrond wat donkerder. Inmiddels geef ik toe dat het echt heel erg ongeschikt is voor het fotograferen van schilderijen. Een overbelichte flits in het midden en de rest van het werk onbelicht. En ik vond het zo’n leuk idee om ze als souvenir te laten aan de bewoners. Eigenwijs als ik ben, laat ik in Egmond nog één keer Polaroids achter. Maar onderweg naar huis bedenk ik dat ik een fotoprintertje moet kopen.