Home is where the artist. 10, Bussum.

Ik wil alles kunnen schilderen. In mijn stijl, met mijn handschrift. Hiervoor wil ik steeds een nieuwe omgeving. Om te schilderen. Om steeds nieuwe beelden te vinden logeer ik in huizen van mensen die op vakantie zijn. Ik schilder, pas op het huis en zorg voor de beestenboel.

Na een korte pauze van de schildertour, ben ik weer in een nieuw huis. De paar dagen op zee en in mijn atelier hebben me goed gedaan. Ik heb me losgemaakt van een juk dat ik mezelf ongemerkt had opgelegd. Door de blote meiden en jongens ben ik weer aan het spelen en  onderzoeken.

3/7-24/7 Bussum

Ik logeer in Bussum meer dan drie weken en het is een heel fijn huis. Het is ruim en licht, het is met smaak en veel kunst ingericht. Er is geen beest, ik pas op het huis en het is nog steeds hoog zomer. Ik maai het gras met een elektrische maaier en zet ‘s avonds de sproeier aan. Om de warmte een beetje te regelen, zet ik de tuindeuren open en doe de gordijnen dicht, idyllisch wit waaiende zomergordijnen.

Omdat ik hier zo lang blijf, heb ik geen haast om werk te maken en neem ik de tijd om alles in het huis op me in te laten werken.
Als ik de mensen van het huis bericht dat alles goed is, moedigen ze me aan met de woorden ‘Vermaak je en schep ware kunst’. Nou, daar gaat ‘ie dan!

Op de plee hangen op glas geschilderde iconen. Ik had ooit bedacht dat ik op glas wil schilderen, er staat een autoruit in mijn atelier die daar nogal om vraagt. Maar het is er nooit van gekomen. Tot nu. Waarom niet. Ik ben vooral benieuwd.

Ik sloop de plaat uit een lijst en schilder met acryl rechtstreeks op het glas. Binnenstebuiten wordt achterstevoren. De compositie moet gespiegeld. Wanneer het af is, zie ik dat de achterkant misschien wel leuker is dan de voorkant. Het wordt dus een tweekantig werk met ook nog een werk van Klaas Gubbels er op.
IMG_1056.JPGELFLETTERIG
Er is tijd en ruimte in het huis en in mijn hoofd. Ik ga hardlopen bij de Naardermeer en niet ver is Muiderberg met het strandje waar je kleine zeilbootjes kan huren voor een avondje op het water. Nu ik deze blog tik, in december, kan ik me nauwelijks voorstellen dat we tot elf uur ‘s avonds op het water waren. Er is ruimte, tijd en licht.

Als ik ‘thuis’ ben, ben ik graag in de keuken, een klein gezellig keukentje, rondom, tv-tje er in. De Tour de France en de aankomstceremonie van de MH17 slachtoffers zie ik in de keuken.

De keuken is zo’n fijne plek dat ik hem helemaal wil natekenen. Alles. Helemaal rond, inclusief plafond en de vloer. Eenmaal begonnen, krijgt het een andere vorm dan ik verwacht had en maak ik een panorama op twaalf vellen.
IMG_0962.JPG

 

Ik ben weer op mijn pad met het panorama, het is precies alles wat ik zag in mijn handschrift. En met zo veel plezier.

Mijn doel is te ontdekken waar mijn pad loopt, en er dan zo ver mogelijk op te geraken.