Om huizen van binnen te kunnen zien, zoek ik mensen die een oppas voor hun huis(dier) nodig hebben. In ruil voor dat oppassen, krijg ik onderwerpen om te schilderen.

In het begin van dit project was dat een verrassing voor de bewoners, maar dat is het al lang niet meer. Mensen nodigen me uit om op hun huis te passen en hen deel van mijn tour te maken.

16/11-24/11 Den Haag

Deze keer ben ik weer gevraagd om in een galerie te wonen en werken. De galerie is in Den Haag in een mooie buurt, het Statenkwartier. De galerie is tevens een bed and breakfast en het is er heerlijk. Het is een strak opgeknapte pijpenla met voor een grote deur met ramen naar de straat en achter een tuin.

De eerste keer dat ik binnen ben om te kijken of er hier iets is om te schilderen ben ik niet meteen gerust. Alles is knetterstrak afgewerkt en nergens is iets persoonlijks te vinden. Precies zoals een fijn bed and breakfast kan zijn. Maar voor  mijn project zoek ik juist die persoonlijke of per-ongelukke composities van dingen.

Toen de dames van de galerie mij trots lieten zien hoe de enorme kast gemaakt was en ik de grote hoge deuren opendeed, wist ik dat het goed zou komen.

We spreken af dat ik een week kom wonen en werken, dat ik in die week een expositie opbouw en een werk maak. Aan het eind van de week een feestelijke opening zodat iedereen kan zien wat ik gemaakt heb.

De eerste dagen ben ik druk met prepareren van tekeningen, ik plak ze op MDF en bestrijk ze met vernis. Daarna ben ik druk met het opbouwen van de expo. De dames van de galerie komen af en toe nieuwsgierig kijken. Na een paar dagen vragen ze zich af of ik wel een werk ga maken, of ik het wel ga redden. Ik vertel van mijn plan om een reeks kleine schilderijtjes te maken.

De teleurstelling wordt niet verborgen, ze hadden zo gehoopt op een groot werk.
Oeps.

Ik haal in mijn hoofd alles bij elkaar om dat gedaan te krijgen. Er is niet veel tijd meer, maar deze dames hebben wel heel erg veel gedaan. Ze hebben me een goed stuk op een hele pagina in de Haagse Post bezorgd, de opening die er aan komt, en deze heerlijke plek waar ik nu zit.

Ik zet nog een keer de enorme kast open en begin te schetsen. ‘s Avonds scheur ik naar de winkel om een flink doek te halen. Zelf opspannen is geen tijd meer voor.
De volgende dag moet hij er op. En het lukt, in één keer, gelukkig, gelukt.

Alle kleine schilderijtjes die ik wilde maken zitten bij elkaar op het doek. Ik ben meer dan blij met het resultaat, de details zijn me lief.

Tijdens de opening is het doek nog nat. Alles is gelukt, de opening zelf is druk bezocht, leuk en geslaagd.